Vandaag dan toch nog net de 1000e km van het seizoen geschaatst, maar het gaat al langer niet meer van harte. Ik had een stijgende lijn totdat ik griep kreeg. Daarna ging het bergafwaarts met de techniek. Ook speelt demotivatie een rol. Doe liever andere dingen.
Schreeuwde mijn lijf eerst om de ijsbaan en kon ik niet wachten om weer te gaan, zo schreeuwt mijn geest, als ik op de ijsbaan ben, om iets anders en wil ik liever daarmee bezig zijn. Verstand zegt dat ik ook moet sporten. De wil om het andere te doen is veel te sterk. Ben dan steeds in gevecht.
Nu ik die 1000km heb volbracht, voel ik ook geen noodzaak meer om zaterdag nog te gaan schaatsen. Iets met hyperfocus op iets anders.