Is onbekendheid de enige/belangrijkste oorzaak of zijn er drempels waardoor het lastig is er gebruik van te maken? Hebben alle 20.000 behoefte en, zo ja, zijn er dan voldoende beschikbaar? Weten pleegouders ervan? In hoeverre worden kinderen door pleegouders onder druk gezet, geen gebruik te maken?
Er zijn bij lange na niet genoeg vertrouwenspersonen en ik denk dat veel kinderen daar helemaal geen behoefte aan hebben (gelukkig maar zelfs). Maar juist de kinderen die enorm in de knel zitten, kunnen hier wel veel baat bij hebben. En ieder kind moet sowieso weten dat we vertrouwenspersonen zijn.
Als ze er geen behoefte aan hebben dan worden ze niet op de juiste manier bij hen aangedragen. Als dat überhaupt al pro-actief gebeurt. Geen enkel kind wil een wildvreemde in vertrouwen nemen. Het is geen HR-afdeling. Dat hele concept slaat al in beginstel al nergens op.
Nou nee, zo bedoel ik het niet. Ik hoop dat de meeste kinderen al iemand hebben die ze in vertrouwen kunnen nemen: hun ouders, pleegouders, leraar, voogd, vrienden etc. Maar soms is externe hulp nodig. Dat moet een kind dan wel weten.
Als pleegouder kende ik deze instantie nog niet. Lijkt mij nuttig voor oudere kinderen op groepen/ instellingen. (1/2)
T.a.v. pleegkinderen kan ik mij voorstellen dat dit niet werkt: Als school, familie, pleegwerkers, ouders van vriendjes en trainers je niet geloven, dan gaat een kind denk ik niet hiernaartoe. Als je wel een volwassene hebt die je geloofd, dan zijn er andere routes. (2/2)