Lang(er) persoonlijk draadje: Tijdens mijn uitzending naar Bosnië 1995 heb ik enkele 10-tallen foto’s geschoten (rolletjes, het was 1995 hè 😉). Enkele van deze foto’s had ik meegenomen op de trip naar de enclave Srebrenica, deels om ze opnieuw te maken. Toen en nu.
Maar deels ook om mijn partner te laten zien hoe het toen was en waar wat was. Vandaag was de 3e dag dat we opnieuw naar Potocari gingen. Enkele foto’s waren niet helemaal naar mijn zin, op de eerste dag. Dus we spraken daar een medewerker aan, legden en een ander uit.
Dat bleek 1 van de archivarissen te zijn. Uiteindelijk hebben we een uur of 4 met hem gesproken, over zijn verhaal, mijn ervaringen, onze overeenkomsten en hebben in het archief mogen kijken. Daar waar allerlei voorwerpen liggen van slachtoffers van de genocide.
Erg indrukwekkend. Niet onder woorden te brengen wat daar te zien is. De foto’s wilde Ibrahim, de archivaris en conservator in kwestie graag hebben tbv het archief. Ik heb ze daar achtergelaten, met de belofte dat ik alle foto’s die ik nog thuis heb tzt aan het archief overdraag.
Met deze foto's kunnen ze verder onderzoek doen, tijdlijnen beter in kaart brengen en nabestaanden voorzien van foto materiaal. 🙏 Voor me niet kent of het niet weet: ik ben in 1995 uitgezonden als dienstplichtig militair, hospik, maar Srebrenica als onderdeel van Dutchbat3.
Wat een indrukwekkende reis Ron en ongetwijfeld heftig maar ook mooi dat jullie zo'n kijkje achter de schermen kregen. Goede reis nog!
Dank je 🙏
Lijkt mij heel zwaar om daar weer te zijn
Valt mee eigenlijk. Er liggen zoveel herinneringen daar. Was mijn 2e keer terug. Ditmaal met partner en dit was mooi en goed 🍀
Heftig. Verder weet ik niet goed wat te zeggen.
Is meer dan voldoende 🍀. Thanks 👊🏻