Die jongen kwam niet van hier. Wij hadden geen invloed op zijn opvoeding. Het is onze schuld niet. Als iemand zich schuldig moet voelen, dan zijn het de mensen die dit soort lui binnenhalen en vrij rond laten lopen.
Die jongen kwam niet van hier. Wij hadden geen invloed op zijn opvoeding. Het is onze schuld niet. Als iemand zich schuldig moet voelen, dan zijn het de mensen die dit soort lui binnenhalen en vrij rond laten lopen.
Denk dat het inherent is aan het hebben van een rechtstaat die de internationale regels over asiel onderschrijft. Je kunt niet aan de poort filteren hierop. We kunnen er wel voor zorgen dat we die mensen waardig opvangen en de (psychische) ondersteuning geven die ze nodig hebben.
Maakt detecteren van problematisch gedrag, problematische personen ook makkelijker. Je wilt niet dat ze al te anoniem kunnen zijn. Daar helpt het bij als je ze opvang op een vaste locatie, niet steeds van noodopvang naar noodopvang laat hoppen.
Ik voel me nogsteeds niet schuldig. Jij?
Wat is de vraag achter je vraag?
Waarom zou ik mij schuldig of aangesproken moeten voelen? Iets wat jij kennelijk wel voelt. Ik probeer te begrijpen waarom en je uit te leggen dat het niet helpt.
Er zit een verschil in je persoonlijk schuldig voelen voor iets & een gevoel van verantwoordelijkheid ervaren om dat te doen wat binnen je mogelijkheden ligt.
Eerst maar eens het probleem herkennen, zodat je niet een oorzaak aanwijst welke geen oorzaak is. En dan maar eens eerlijk tegen jezelf zijn over wat mogelijk is en wat niet.
Wat maakt dit zo belangrijk voor je?
Een verkracht dood meisje van 17. Wat maakt het voor jou zo onbelangrijk?
Wat als het jouw dochter was, zou je er dan nog zo nonchalant over doen?
Ik doel op het je schuldig voelen waar je het steeds over hebt.