Ze voelen zich sterk in een groep om zoiets te doen, maar ik denk dat ze eigenlijk bang zijn. Bang om hun bevoorrechte positie op te moeten geven. Dit is hoe zij dit zien. Dat wilde ik hiermee aangeven. Maar ik kan er naast zitten. Wat denk jij?

Dat het een schande is dat ze zich zo gedragen en dat dat een keuze is: bewust gedrag. Zeggen dat dat ergens uit voortkomt voelt als een excuus of een verklaring, en we zeggen imho al veel te lang "zo zijn ze nou eenmaal"..

Er stond: 'dat ze het lef hebben'. Daar reageerde ik op. Dat lef hebben ze alleen maar omdat ze dit bij elkaar vinden. Wanneer ze niet in de groep zijn, hebben ze dat lef niet. Dat houdt ook in dat het verdraaid lastig is om dit uit te roeien. Lastig maar wel mogelijk.